Bugün Akdeniz'e bakarken içimden geçenler bunlar işte. Diyarbakır'ı seviyorum ama Akdeniz ne güzel bir deniz Allah'ım. Işıl ışıl, masmavi. Başka denizler hatta okyanuslar gördüm ama Akdeniz'e hayranım. Günlerce bakabilirim böyle. Atalarım Akdeniz'i görmediler mi acaba? Şöyle bir ucuna da onlar yerleşse olmaz mıydı? Gerçi burada yaşayanlar denizin farkında bile değiller sanki. İnsan bir şeyi sürekli görünce ne kadar harika olduğunu anlamıyor galiba. Yoksa gemilerin bu harikulade denize çöplerini boşaltmalarına, paragöz uyanıkların etrafına türlü türlü çirkin yapılar dikmelerine izin vermezlerdi. Ben buralı olsam turistlerden çok para alırdım. Böyle üç kuruşa yetmiş iki milletin buraya gelip ortalığı kirletmesine de izin vermezdim. Ben de kime diyorsam bunu. Her gelişimde gördüklerime ben üzülürken onlar nasıl daha fazla kazanacaklarının derdinde. Ben Alanya'lı olsam memleketimi her gördüğümde kahrolurdum mesela. Ağaçlık alan kalmamış. Ne güzel cennet gibi bir yerdi halbuki. Neyse ben de Diyarbakır'ı kurtardım da sıra Akdeniz'e geldi. Artık onu da o bölgedekiler düşünsün.
